Zondag 20 april

Pasen begint als een overbelichte foto.

Pasen begint als een overbelichte foto. In het licht van de opgaande zon en in de mist van de ochtend zijn er nog geen vormen te onderscheiden.
Er begint zich een horizon af te tekenen, maar is er al een gezicht van een medemens te zien? Is het al tijd om Gods naam aan te roepen?

Vrouwen verkennen de omgeving. Hun ogen zijn nog niet gewend aan de nieuwe situatie.
Ze zien niets. En dàt moeten ze zien.

Zo worden ze uitgedaagd om te letten op wat nog niet te zien is. Ze krijgen te horen, dat het leven van Jezus niet alleen onvergetelijk is, maar dat zijn leven nu pas goed gaat beginnen.

Hij laat hen niet achter, Hij gaat voor hen uit. Zijn bergrede is een hart onder de riem van hen die nu van stad en land verjaagd zijn.
Aan hen is het koningschap, dat in de hemel is verborgen, maar dat op aarde komt.
Als hun ogen gewend zijn, zullen die vrouwen tekenen zien dat de stad van God komt, op de aarde die nu nog woest en ledig is.

Ze zullen zien dat de mensen die nu nog geen gezicht hebben, een gezicht krijgen. Dan zullen ze beginnen Gods naam aan te roepen.
Ze roepen om de stad, die God voor de mensen bereidt.
Goede paasdagen,
Groet. 
Ds. Jils Amesz, ds@wingerdkrimpen.nl